Şaşkınlık


         Hayatın insanın karşısına  ne çıkacağı pek belli değilmiş meğer. Başkasından duyunca pek bir anlam ifade etmeyebilir ama hayat gerçekten sürprizler ile dolu. Belki hiç beklemediğiniz bir yerde aşkı bulabilir,hayat gençliğini yaşayamadan bitebilir , hiç planlarınızda yok iken iş değiştirebilir veya hiç bilmediğiniz bir yere yaşama imkanınız çıkabilirmiş insanın karşısına.


         Sürprizler  hayatı daha çekilebilir kılıyormuş meğer. Her an bir şey olabilecek diye umutla bakmak geleceğe ve onu beklemek, ayrı bir mutlulukmuş.


        Güzel bir temmuz gününde öğrendim green card kazandığımı, anlam veremedim ilk. Neydi, ne işe yarardı, ne yapılırdı onunla.Green kart sadece internet sitelerinde insanı rahatsız eden o saçma sapan reklamlar veya maillerimize gelen spamdan başka neydi ki? Dolandırıcıların kozu, para tuzağı gibi söylenen slogandan başka neydi ki? 


         Hatırlamıyorum ki başvurumu yaptığım günü. Nasıl kazandığımı da bilmiyorum. Bilseydim kazanmak ister miydim onu da bilmiyorum. 


      Kazandıktan sonra hatırladım o soğuk kış geçesini.Ben bilgisayarım önünde hayatımı çürütürken, abim odaya girmişti.Benim özel bir fotoğrafımı çekmişti üzerime giydirdiği beş para etmez bir gömlekle.Sonradan fotoğrafı gördüğümde gerçekten kötü çıktığımı düşünmüştüm.  Benim adıma başvuru yapmış tabi sonra ve bana sadece basit bir maille haber vermişti. Onca mailin ve işin arasında bende unutmuş gitmiş idim. Her konuda aşırı merakım olmasına rağmen green kartın ne işe yaradığını hiç merak etmemiştim. Belki de birader dolandırılıyor diye düşünmüş olabilirim.


      Aslında hiç aklımda olmayan bir maceranın içine girdiğimi ise çok sonradan anladım. Hiç unutmadığım ise green kart kazandığımı söylediğim insanların tepkisi idi. Değişik tepkiler, değişik hayretler ve anlamama olayı. Green kartı bilmeyen insanların  anlamasını hiç yadırgamadım çünkü her ne kadar kazanan kişi de olsam bende bilmiyordum neyi kazandığımı. Bazı insanlar bana inanamadığını dahi söylediler.Amerikaya "work and travel" ile giden veya bir şekilde gitmiş insanların büyük bir çoğunluğu ise inanılacak gibi değildi. Şirketten birinin ne dediğini hiç unutmam. Ben green kart için insan öldürecek kişileri biliyorum demişti de hayretimi saklamamış, yok artık demiştim.  Amerika'da bir yıl okumuş başka bir iş arkadaşım ise, seni çok kıskanıyorum demişti. Oraya gidip pompacı olacağını söyleyenleri de unutmamak gerekir. Her konu açıldığında Türkler orada genel ya benzincilerde ya da restoranlarda garson oluyor diyen insanları. 


Ve her kafadan bir ses, bir düşünce ve sonunda bunun şaşkınlığı ile geçen ilk aylar.Ve tabi bilinmeye doğru yolculuğun şaşkınlığı ve korkusu..